MITY I HISTORIE
O WODZIE  Woda jest jedną
z najważniejszych części naszego życia. Wiele religii ma swoich bogów lub pół-bogów związanych z wodą. |
JUTURNA CELTOWIE Celtowie modlili się do wielu bogów i bogiń związanych z różnymi przyrodniczymi obiektami, zwłaszcza z rzekami i strumieniami. Duży kult przejawiali również do źródeł wody (zwłaszcza gorących), łączący kult uzdrawiania, zapładniania. Relikty tego kultu są widoczne w przedstawieniach figuralnych odnalezionych w sanktuariach, chociaż Celtowie generalnie nie budowali świątyń, nie były one uważane za niezbędne, ale powstawały czasem w szczególnie ważnych miejscach.
Kiedy Rzymianie przybyli do Niemiec, często widzieli złote światło (blask) w jeziorach i rzekach. Po bliższym sprawdzeniu okazało się ze są to monety i bransoletki, rzucone tam przez Celtów, aby uspokoić nieszczęście albo podziękować bogom, którzy według nich żyli w wodzie. WODA INACZEJ Z przetworzoną wersją mitologemu wody spotykamy się w opowieściach o różnych czarodziejskich napojach, ambrozji i amricie, „wodzie życia”, a także o magicznych kotłach, samonapełniających się czarach czy kielichach. Przecież naczynie czyli zbiornik jest jakby przedłużeniem żywotnego kulturowo symbolu wody, jakby miniaturą wód pierwotnych; ale też naczynie jest kształtem „obejmującym” zawartą w nim wodę. ANAHITA Anahita, Ardvi Sura Anahita (ze staroperskiego „anahita” znaczy "nieskalana", "potężna", jedno z głównych bóstw mitologii irańskiej. Imię Anahita wzięło się od mitycznej rzeki i jest boginią czystych wód, urodzajności, a także wojny. Jej świętym zwierzęciem jest bóbr (i/lub wydra), a planetą Wenus zwana po persku Nahid) Pierwszą świątynię z jej wizerunkiem wzniósł achemenidzki władca Artakserkses II, a główne sanktuarium znajduje się w Erez w Akilisene. Świątynie wznoszono blisko rzek albo jezior. WODA STRZEŻONA W zamierzchłych czasach woda była jednym z największych dobrodziejstw natury. Nic więc dziwnego, że w wielu opowieściach napotykamy wizerunek smoka albo jego „krewnego” — węża strzegącego wody. W aborygeńskich mitach z Australii, gdzie woda była na wagę złota, pojawiają się postacie Tęczowych Wężów strzegących wód. W mitach greckich wiele jest węży i smoków, na przykład strzegący źródła wody smok tebański, pożerający każdego, kto się zbliżył. Pokonał go dopiero bohaterski Kadmos, założyciel Teb. Apollo pokonał Phytona w Delfach. W legendach indyjskich źródeł wód strzegą nagowie — półboskie stwory z ludzkim obliczem i wężowym ciałem. One również pilnują ukrytych skarbów.
|